Μετά την 11η Σεπτέμβρη του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Εφιαλτικός είναι ο κόσμος που αναδύθηκε μετά τις επιθέσεις με τα επιβατικά αεροπλάνα που οδήγησαν οι αεροπειρατές στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 εναντίον του Πενταγώνου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον και των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη. Ετσι κι αλλιώς το πλήγμα είχε τόσο μεγάλη ψυχολογική σημασία που αποκλειόταν εξ ορισμού να μην είχε σοβαρότατες συνέπειες στη διεθνή πολιτική και στην εσωτερική ζωή της Αμερικής. Τα νεοσυντηρητικά γεράκια της κυβέρνησης Μπους, που μόλις προ ολίγων μηνών είχαν αναλάβει την εξουσία, όμως αξιοποίησαν στο έπακρο τις επιθέσεις, οι οποίες αποδείχθηκαν εξαιρετικά χρήσιμες για τα σχέδιά τους, προκειμένου να προωθήσουν την αναμόρφωση του κόσμου στη βάση των πιο ακραία αντιδραστικών ιδεολογικών και πολιτικών διακηρύξεών τους.

Η εξαπόλυση πολέμων από τις ΗΠΑ εναντίον ξένων χωρών που οι ηγέτες τους δεν είναι αρεστοί στην Ουάσιγκτον, με στόχο τη με στρατιωτικά μέσα ανατροπή των ηγετών τους και τη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους, υπήρξε το πρώτο θεμελιώδες στοιχείο της αμερικανικής πολιτικής μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001.

Ο ιμπεριαλισμός και οι κατακτητικοί του πόλεμοι στην πιο ωμή τους μορφή επανήλθαν με σφοδρότητα στην πολιτική επικαιρότητα επιζητώντας αποδοχή και νομιμοποίηση στις συνειδήσεις του κόσμου. Ξεκινώντας από το Αφγανιστάν, οι Αμερικανοί θεώρησαν πρόσφορο μετά την 11η Σεπτέμβρη να επιτεθούν κατά του Ιράκ για να λεηλατήσουν τα πετρέλαιά του - όπως κάνουν σήμερα και με τη Λιβύη σε... "κοινοπραξία" με τη Γαλλία και τη Βρετανία. Μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 είχαν μάλιστα σκοπό να επιτεθούν και να κατακτήσουν το Ιράν και τη Συρία μετά το Ιράκ. Ηθελαν να αποκτήσουν τον πολιτικοστρατιωτικό έλεγχο όλων των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής.

Οι ΗΠΑ απέτυχαν να υλοποιήσουν πλήρως τα σχέδιά τους, τα οποία είχαν στόχο να μετατρέψουν την Ευρώπη, την Ιαπωνία, την Κίνα σε "ενεργειακούς ομήρους" των Αμερικανών. Αναγκάστηκαν να κάνουν συμβιβασμούς. Οπως δείχνει ο πόλεμος για την κατάκτηση της Λιβύης, έβαλαν στο "κόλπο" και τους Ευρωπαίους, με τους οποίους θα μοιραστούν τώρα την πετρελαϊκή λεία. Ο Ομπάμα δηλαδή συνέχισε τη γραμμή Κλίντον, ο οποίος επίσης είχε επιστρατεύσει τους Ευρωπαίους στον πρώτο επεκτατικό πόλεμο της νέας εποχής, την επίθεση διαμελισμού της Σερβίας το 1999 και ανατροπής του Μιλόσεβιτς.

Οι πολιτικές ελευθερίες των εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών των ΗΠΑ και της Ευρώπης υπήρξαν το σημαντικότερο θύμα της 11ης Σεπτέμβρη για τους λαούς της Δύσης. Με πρόσχημα τη δήθεν "καταπολέμηση της τρομοκρατίας", η αμερικανική και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προχώρησαν ταχύτατα σε πρωτοφανή μέτρα στραγγαλισμού ή συρρίκνωσης πληθώρας πολιτικών και ατομικών ελευθεριών των πολιτών των χωρών τους. Οικοδομήθηκε εν ριπή οφθαλμού ένα ανατριχιαστικά ολοκληρωτικό κράτος διαρκούς επιτήρησης κάθε κίνησης και επικοινωνίας εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων και Αμερικανών πολιτών που φυσικά καμιά σχέση δεν έχουν με την τρομοκρατία.

Ο ολοκληρωτικός χαρακτήρας των κοινωνιών παρακολούθησης των πάντων στις οποίες ζουν σήμερα οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί είναι πρωτοφανής στην ιστορία, με την αξιοποίηση και της τεχνολογικής εξέλιξης. Ολες ανεξαιρέτως οι τηλεφωνικές επικοινωνίες όλων ανεξαιρέτως των πολιτών καταγράφονται, όπως και όλα τα ηλεκτρονικά μηνύματα που στέλνουν. Ανά πάσα στιγμή είναι εντοπισμένη η θέση του κάθε πολίτη που έχει πάνω του κινητό τηλέφωνο, ακόμη και αν το έχει κλειστό. Χιλιάδες κάμερες τον φωτογραφίζουν όπου και αν κινείται είτε με τα πόδια είτε με το αυτοκίνητό του.

Καμιά δικτατορία του παρελθόντος δεν είχε τη δυνατότητα παρακολούθησης κάθε κίνησης των πολιτών της όσο οι σημερινές δημοκρατίες της Δύσης. Ο αποτρόπαιος κόσμος του Οργουελ μοιάζει... παράδεισος ελευθερίας μπροστά στη σημερινή "κοινωνία της παρακολούθησης" κάθε δραστηριότητας από τις κρατικές αρχές ασφάλειας!

Τα βασανιστήρια επέστρεψαν ως μέθοδος ανάκρισης. Οι απαγωγές και οι εξαφανίσεις πολιτών από τη CIA, οι εν ψυχρώ εκτελέσεις πολιτών που θεωρούνται ύποπτοι από τις μυστικές υπηρεσίες ξανάρθαν στο προσκήνιο. Ξαναγυρίσαμε σε πολιτικό Μεσαίωνα μετά την 11η Σεπτέμβρη...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63371188

ΜΑΪΚΛ ΜΟΥΡ «Η τρομοκρατία του Μπους δεν με λύγισε»

Ο Μάικλ Μουρ για άλλη μια φορά αποδεικνύει πως δεν φοβάται. Ο δημιουργός του πολυβραβευμένου και τολμηρού «Φαρενάιτ 9/11» κυκλοφορεί τώρα σε βιβλίο τις απίστευτες περιπέτειες και το κυνηγητό που υπέστη την περίοδο Μπους.

«Αποφάσισα να μην παραδοθώ», λέει ο κινηματογραφιστής Μάικλ Μουρ, που στο βιβλίο του «Here comes trouble: Stories from my life» περιγράφεται το μαρτύριο που έζησε ως «ο πιο μισητός άνθρωπος στην Αμερική»

Στο «Here comes trouble: Stories from my life», που κυκλοφορεί στις 19 Σεπτεμβρίου από τον οίκο Allen Lane, ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας περιγράφει τις δικές του απίστευτες περιπέτειες όταν τον έβαλαν στο κυνήγι Ρεπουμπλικανοί και άλλοι παράφρονες συμπατριώτες του. Τους είχε δώσει, βέβαια, σοβαρή αφορμή όταν ανέβηκε στη σκηνή του Kodak Theatre το βράδυ της 23ης Μαρτίου 2003, τέσσερις μέρες μετά την εισβολή στο Ιράκ, για να παραλάβει το Οσκαρ για το ντοκιμαντέρ του «Bowling for Columbine». Η κραυγή του «Ντροπή σου, κ. Μπους» θα μείνει στην ιστορία των βραβείων. Αλλά το δικό του προσωπικό κόστος ήταν τεράστιο.

Κάποια στιγμή λύγισε

Οι απειλές για τη ζωή του τον ανάγκασαν να ζητήσει την προστασία του κράτους. Για ένα διάστημα μάλιστα, πρώην μέλη των περίφημων ειδικών ομάδων SEALs του αμερικανικού ναυτικού, αντί να κυνηγούν τρομοκράτες, έμεναν στο ίδιο του το σπίτι. Και τα μισά να είναι αλήθεια από όσα γράφει ο υπερβολικός συνήθως κινηματογραφιστής (η «Guardian» δημοσίευσε χθες πρώτη απόσπασμα του βιβλίου), καταλαβαίνει κανείς γιατί κάποια στιγμή λύγισε.

«Ημουν ο πιο μισητός άνθρωπος στην Αμερική. Πάνω από μια φορά ρώτησα τον εαυτό μου αν όλα αυτά άξιζαν πραγματικά τον κόπο. Θα το ξανάκανα; Εάν ήταν να ξαναπάρω το Οσκαρ, θα έπαιρνα πίσω το λόγο μου; Θα ανέβαινα στη σκηνή, θα ευχαριστούσα τον ατζέντη μου και το σχεδιαστή του σμόκιν μου και θα κατέβαινα χωρίς άλλη κουβέντα;» αναρωτιέται ο Μάικλ Μουρ.

Η περιπέτειά του ξεκίνησε ενώ κρατούσε το Οσκαρ στα χέρια.

- Οι συνάδελφοί του τον αποθέωναν για το βραβείο και τη δήλωση, αλλά άρχισαν να ακούγονται τα πρώτα «ου». Λίγοι αντέδρασαν, ανάμεσά τους η Μέριλ Στριπ και ο Μάρτιν Σκορσέζε.

- Ολο το βράδυ ξάγρυπνος παρακολουθούσε στην τηλεόραση και στο Ιντερνετ ένα κύμα μίσους να ξεχύνεται εναντίον του. «Αρχισα να νιώθω άρρωστος», γράφει. «Μπορούσα να δω το μήνυμα: τελείωνα σαν σκηνοθέτης».

- Οταν επέστρεψε σπίτι του στο Μίσιγκαν, η «τοπική επιτροπή καλλωπισμού είχε αδειάσει τρία φορτηγά κοπριάς» στο δρόμο, για να μην μπορέσει να παρκάρει. Τα δέντρα είχαν στολιστεί με πινακίδες που έγραφαν «Εξω! Πήγαινε στην Κούβα! Κομμουνιστικό σκουπίδι! Προδότη!» κ.λπ., κ.λπ.

- Ανθρωποι μισότρελοι μπαινόβγαιναν στην ιδιοκτησία του («έμοιαζαν σαν να είχαν μόλις βγει από την ταινία "Η νύχτα των ζωντανών νεκρών"), τόνοι γραμμάτων με απειλές έφταναν, το τηλέφωνο χτυπούσε συνέχεια. Στο τέλος του χρόνου τον φρουρούσαν 24 ώρες το 24ωρο 9 πρώην SEALs.

- Ο Μουρ αντέδρασε με τον μόνο τρόπο που ήξερε. «Αποφάσισα να κάνω μια ταινία που θα υπαινισσόταν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι εγκληματίας πολέμου», γράφει. Το «Φαρενάιτ 9/11» τον Ιανουάριο του 2005 μέχρι τον Μάιο του 2007 δεν εμφανίστηκε ούτε σε μία τηλεοπτική εκπομπή και σταμάτησε να δίνει διαλέξεις σε πανεπιστήμια. «Εσβησα τον εαυτό μου από το χάρτη», γράφει.

Γύρισα στη δουλειά

- Τον έβγαλε από το αδιέξοδο μια φράση του ίδιου του Μπους. «Τον είχα ξανακούσει να τη λέει», γράφει ο Μουρ «αλλά αυτή τη φορά ένιωσα ότι την απευθύνει άμεσα σε μένα. Ελεγε: "Αν παραδοθούμε στους τρομοκράτες, οι τρομοκράτες θα νικήσουν". Και είχε δίκιο. Οι δικοί του τρομοκράτες με νικούσαν! Τι παρίστανα μένοντας κλεισμένος στο σπίτι; Ανοιξα τα παντζούρια, ξεφορτώθηκα την αυτολύπησή μου και γύρισα στη δουλειά. Γύρισα τρεις ταινίες σε τρία χρόνια, ρίχτηκα με τα μούτρα στο να βγει ο Ομπάμα πρόεδρος και να ξεκουμπιστούν από τα γραφεία τους δυο Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές από το Μίσιγκαν. Εστησα έναν πολύ δημοφιλή ιστότοπο και εκλέχτηκα στο Δ.Σ. της Ακαδημίας των Οσκαρ, εκεί όπου με είχαν γιουχαΐσει. Αποφάσισα να μην παραδοθώ».

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=308202

ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Βρετανία: έκθεση- γροθιά για θανάσιμο βασανισμό Ιρακινού

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ

Καταπέλτης για το βρετανικό στρατό είναι έρευνα που διαπιστώνει ότι μέλη του άσκησαν αδικαιολόγητη και ωμή βία σε Ιρακινό κρατούμενο, ο οποίος υπέκυψε στα τραύματά του το 2003 στη Βασόρα, στο νότιο Ιράκ, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα ότι έγινε χρήση μεθόδων ανάκρισης που είχαν καταργηθεί δεκαετίες πριν.

Ο επικεφαλής της έρευνας, πρώην δικαστής Ουίλιαμ Γκέιτζ, επέρριψε μάλιστα ευθύνες στο βρετανικό υπουργείο Αμυνας επειδή ακριβώς έγινε χρήση τέτοιων μεθόδων. Επισήμανε μάλιστα πως οι ανώτεροι αξιωματικοί θα έπρεπε να είχαν κάνει περισσότερα για να εμποδίσουν το θάνατο, το 2003, του Μπάχα Μούσα, που εργαζόταν στην υποδοχή ξενοδοχείου, αλλά και τις επιθέσεις από Βρετανούς στρατιώτες εναντίον άλλων εννέα κρατουμένων στο Ιράκ.

Ο Μπάχα Μούσα υπέκυψε, αφού όπως διαπιστώθηκε του είχαν προκληθεί 93 ορατά τραύματα κατά τις 36 ώρες που παρέμεινε κρατούμενος, υπό άθλιες συνθήκες, σε βρετανική στρατιωτική βάση στη Βασόρα, στο νότιο Ιράκ. Ανακρίθηκε με κουκούλα και χειροπέδες, ενώ επικρατούσαν πολύ υψηλές θερμοκρασίες, δέχθηκε βίαια χτυπήματα και κατέληξε με σοβαρά τραύματα, σπασμένη μύτη, πλευρά και μώλωπες σε όλο του το σώμα, όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα.

Ενας Βρετανός στρατιώτης καυχήθηκε στους συναδέλφους του ότι διηύθυνε μια «χορωδία» καθώς χτυπούσε με τη σειρά τον Μούσα και άλλους κρατουμένους, ώστε να κραυγάζουν ο ένας μετά τον άλλο. Ενας άλλος στρατιώτης δήλωσε πως την επομένη της σύλληψής τους οι κρατούμενοι έμοιαζαν με θύματα τροχαίου.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, δήλωσε ότι κάτι τέτοιο δεν πρέπει ποτέ να επαναληφθεί, ενώ και ο αρχηγός του βρετανικού γενικού επιτελείου, στρατηγός σερ Πίτερ Γουόλ, ανέφερε ότι οι «επαίσχυντες συνθήκες θανάτου του Μπάχα Μούσα ρίχνουν μια σκοτεινή σκιά» στο βρετανικό στρατό.

«Αυτά που συνέβησαν... είναι πράγματι ένα μεγάλο στίγμα στη φήμη του στρατού» ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας. «Αποτέλεσαν ένα αποτρόπαιο επεισόδιο σοβαρής και άσκοπης βίας επί αμάχων και προκάλεσαν το θάνατο ενός άνδρα και τον τραυματισμό άλλων».

(Πηγές: Reuters-BBC-Independent-ΑΠΕ)

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=308184

Οι άνθρωποι πίσω από το τι-σερτ του Ολι Ρεν

Της ΚΑΤΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ

Το απλό, μονόχρωμο μπλουζάκι που κρατούσε ο Ευρωπαίος επίτροπος Ολι Ρεν προχθές στις Βρυξέλλες, κατά τη διάρκεια συνεδρίου για την ελληνική οικονομική κρίση, έφτανε -και, απ' ό,τι φαίνεται, περίσσευε- για να κάνει τις μηχανές των παρευρεθέντων φωτογράφων να πάρουν φωτιά...

Το τι-σερτ με τυπωμένη την ελληνική σημαία και τη λακωνική φράση «Iambackingreece» («Στηρίζω την Ελλάδα»), τού δόθηκε ως συμβολικό δώρο και πυροδότησε το έντονο ενδιαφέρον για την ιστορία του. 

Το συγκεκριμένο μπλουζάκι δεν αποτελεί, φυσικά, έμπνευση του Ελληνα υπουργού Ανάπτυξης, αλλά «πόνημα» ενός ζευγαριού από την Κρήτη, του Νίκου Αρναουτάκη και της Κάθι Σπαρκς, που διατηρούν στον Αγιο Νικόλαο τη δική τους εταιρεία τουριστικών ενδυμάτων. Η Κάθι είναι Αγγλίδα και συνειδητά επέλεξε να εγκατασταθεί στην Ελλάδα, όπου βρήκε «μια ατελείωτη πηγή έμπνευσης» για δημιουργία ρούχων που βασίζονται «στον βαθύπλουτο πολιτισμό της χώρας». Ετσι δημιούργησε και το τι-σερτ «Iambackingreece», που το πουλάει και μέσω του http://iambackingreece.gr, το οποίο έχει το διττό νόημα «Στηρίζω την Ελλάδα» και «Επέστρεψα στην Ελλάδα».

«Η ιδέα γεννήθηκε τον περασμένο Μάιο όταν το θέμα της Ελλάδας, της πτώχευσης, του υπέρογκου ελλείμματος, ήταν σε έξαρση - όπως και τα αρνητικά συναισθήματα των Ευρωπαίων. Γι' αυτό αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα μπλουζάκι, ο ιδιοκτήτης του οποίου θα μεταφέρει όπου πηγαίνει ένα θετικό μήνυμα για τη χώρα μας», εξηγεί ο Νίκος Αρναουτάκης, επισημαίνοντας ότι ούτε ο ίδιος ούτε η γυναίκα του στηρίζουν το Μνημόνιο ή τα μέτρα της κυβέρνησης. «Σκεφτήκαμε πως εάν το τι-σερτ εμφανιστεί στο εξωτερικό, πιθανώς να βοηθούσε στο να αλλάξει το αρνητικό κλίμα». Ενα σημαντικό ποσοστό από τις πωλήσεις αυτού του ρούχου, μάλιστα, πηγαίνει στο ταμείο στήριξης υπέρ της μείωσης του χρέους.

Ο Νίκος Αρναουτάκης σκέφτηκε πως το μπλουζάκι με το τυπωμένο μήνυμα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από απλούς πολίτες της χώρας αλλά και από ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις που θα το προωθούσαν ως επιχειρηματικό δώρο.

Για την ιστορία, το μπλουζάκι έφτασε από τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Χρυσοχοΐδη στα χέρια του Ολι Ρεν έπειτα από «διαμεσολάβηση» του ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτή των Ελεύθερων Δημοκρατών στη Γερμανία, Γιώργου Χατζημαρκάκη, ο οποίος -όπως λέει στην «Ε» ο Νίκος Αρναουτάκης- «ήταν εκείνος που κατά τη διάρκεια των διακοπών του στον Αγιο Νικόλαο είδε τα μπλουζάκια με το μήνυμα και ζήτησε να του σταλούν μερικές δεκάδες!». Απ' την άλλη, βέβαια, ο επίτροπος Ρεν μπορεί να δέχτηκε με χαρά το τι-σερτ με το μήνυμα αλληλεγγύης, στη συνέχεια όμως ξέχασε όλα τα περί στήριξης και ζήτησε, επιτακτικά, νέα μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος...

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=308232

Τι παριστάνουν οι μοτοσικλετιστές της ομάδας «ΔΙΑΣ»

Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που τις τελευταίες μέρες οι μοτοσικλετιστές της ομάδας «ΔΙΑΣ» στη Θεσσαλονίκη τριγυρνάνε συνέχεια με τους «φάρους» αναμμένους, περνάνε με κόκκινο, κάνουν αναστροφές, σούζες, μαρσάρουν, παραβιάζουν σειρά άρθρων του ΚΟΚ, οδηγούν τη νύχτα με αναμμένους τους προβολείς τυφλώνοντας τους οδηγούς και, γενικά, συμπεριφέρονται περισσότερο ως μηχανόβιοι παρά ως μοτοσικλετιστές της αστυνομίας; 

Αν έχουν εντολή να τρομοκρατήσουν τους πολίτες, πολύ κακώς την έχουν, γιατί τελικά εξοργίζουν. Αν όχι, ας τους συμμαζέψει κάποιος.

Σ.Α.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=308228

Βάσανα κόκκινων εργοδοτών. Απολύσεις στον τηλεοπτικό σταθμό του «902», που ανήκει στο ΚΚΕ

Image via Wikipedia

Οι απολύσεις στον τηλεοπτικό σταθμό του «902», που ανήκει στο ΚΚΕ, προκάλεσαν σχόλιο της ΔΡΑΣΗΣ του Στέφανου Μάνου. «Οταν δεν βγαίνουν τα κουκιά, οι απολύσεις είναι αναπόφευκτες.

Διότι αν δεν γίνουν απολύσεις, με μαθηματική ακρίβεια θα κλείσει ολόκληρη η επιχείρηση και θα απολυθούν όλοι οι εργαζόμενοι», σχολίασε το κόμμα του πρώην υπουργού και συνέχισε: «Η ΔΡΑΣΗ καλωσορίζει το ΚΚΕ στη σκληρή πραγματικότητα και το καλούμε να κάνει τις αναπόφευκτες αντιστοιχήσεις: να μπει στη θέση ενός εργοδότη που βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα "κλείσιμο ή απολύσεις" και στη θέση μιας κυβέρνησης που βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα "χρεοκοπία ή απολύσεις".

Μετά τα τελευταία γεγονότα στον "902", είμαστε σίγουροι ότι το ΚΚΕ θα πάψει να ζητάει από τους άλλους να μην κάνουν αυτά που κάνει το ίδιο»!

Αναμένεται με ενδιαφέρον η απάντηση του ΚΚΕ.

Θ. ΤΣ.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=308225

Κουμπαριές. Μπλέρ - Μέρντοχ

Στη λίστα των κορυφαίων... κουμπάρων μπαίνει, έστω και... καθυστερημένα, ο Βρετανός πρώην πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, με την αποκάλυψη ότι πέρσι βάφτισε μία από τις κόρες του μεγιστάνα των ΜΜΕ, Ρούπερτ Μέρντοχ, που βρέθηκε μπλεγμένος στο σκάνδαλο υποκλοπών της εφημερίδας «News of the World».

Λίγοι ξεχνούν και ακόμη λιγότεροι αμφισβητούν ότι η σαρωτική νίκη του Μπλερ το 1997 οφείλεται κυρίως στην πολιτική στροφή της «Sun» του Μέρντοχ, που διεξήγαγε τότε σαρωτική εκστρατεία υπέρ των Νέων Εργατικών.

Η σύνδεση του Μπλερ με την οικογένεια Μέρντοχ, και κατ' επέκταση και με τις δραστηριότητες του ομίλου, αποκαλύπτεται στο τεύχος του «Vogue», που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο. Μαθαίνουμε, λοιπόν, πως η 9χρονη Γκρέις Μέρντοχ βαφτίστηκε το 2010 στις όχθες του Ιορδάνη παρουσία πολλών διασημοτήτων. Το όνομα του νονού ήταν «εφτασφράγιστο μυστικό».

Κακοήθεις υποστηρίζουν ότι η νέα στροφή της «Sun», που στη μετά Μπλερ εποχή στηρίζει και πάλι Συντηρητικούς, είναι απλώς άλλο ένα... δώρο στον κουμπάρο του!

Ιω.Ν.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=308223

ΧΩΡΙΣ... ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ!

Αν κάποιος πιστεύει οτι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πεί πώς, ενώ έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην Ισλανδία:

Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν δημιουργήσει αυτές στην Μ.Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για την αναδιαμόρφωση του συντάγματος. Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντραστην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.

Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και δύο χρόνια;

Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα; 

Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:

2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.

2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας τηςχώρας. Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ.Βρετανία και την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οιισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.

2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο. Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία. Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93% των ψήφων. H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγήκαι όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα. Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει τονέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα. Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται  σε όλη τη χώρα. Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενηανα θεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές. 

Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.

Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!

Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.

Nick Karles

Τι βοηθάει σε μια κρίση ...& πότε χάνεται η ελπίδα!!!

Ο Αμερικανός Dr. Marc Faber, γκουρού των επενδύσεων, ολοκλήρωσε τη μηνιαία αναφορά του με τα παρακάτω σχόλια:

Αν ξοδεύουμε τα χρήματά μας στο Wal-Mart, αυτά καταλήγουν στην Κίνα.

Αν τα ξοδέψουμε σε βενζίνη, πάνε στους Άραβες.

Αν αγοράσουμε PC, πάνε στην Ινδία.

Αν αγοράσουμε φρούτα & λαχανικά, πάνε στο Μεξικό, την Ονδούρα & τη Γουατεμάλα.

Αν αγοράσουμε καλό αυτοκίνητο, πάνε στη Γερμανία.

Τίποτε απ' αυτά δε βοηθάει την Αμερικανική Οικονομία.

Ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε τα λεφτά εντός συνόρων είναι να τα ξοδέψουμε σε πουτάνες & μπύρες, γιατί αυτά είναι τα μόνα προϊόντα πια, που παράγονται στις ΗΠΑ.

-Εγώ κάνω ότι μπορώ...!

Λοιπόν... στην Ελλάδα οι μπύρες είναι Γερμανικές, & οι πουτάνες είναι εισαγόμενες, άρα, χέσε μέσα!!!

ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

...Χάθηκε κάθε ελπίδα.

Panos Spiliadis