ΜΑΪΚΛ ΜΟΥΡ «Η τρομοκρατία του Μπους δεν με λύγισε»

Ο Μάικλ Μουρ για άλλη μια φορά αποδεικνύει πως δεν φοβάται. Ο δημιουργός του πολυβραβευμένου και τολμηρού «Φαρενάιτ 9/11» κυκλοφορεί τώρα σε βιβλίο τις απίστευτες περιπέτειες και το κυνηγητό που υπέστη την περίοδο Μπους.

«Αποφάσισα να μην παραδοθώ», λέει ο κινηματογραφιστής Μάικλ Μουρ, που στο βιβλίο του «Here comes trouble: Stories from my life» περιγράφεται το μαρτύριο που έζησε ως «ο πιο μισητός άνθρωπος στην Αμερική»

Στο «Here comes trouble: Stories from my life», που κυκλοφορεί στις 19 Σεπτεμβρίου από τον οίκο Allen Lane, ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας περιγράφει τις δικές του απίστευτες περιπέτειες όταν τον έβαλαν στο κυνήγι Ρεπουμπλικανοί και άλλοι παράφρονες συμπατριώτες του. Τους είχε δώσει, βέβαια, σοβαρή αφορμή όταν ανέβηκε στη σκηνή του Kodak Theatre το βράδυ της 23ης Μαρτίου 2003, τέσσερις μέρες μετά την εισβολή στο Ιράκ, για να παραλάβει το Οσκαρ για το ντοκιμαντέρ του «Bowling for Columbine». Η κραυγή του «Ντροπή σου, κ. Μπους» θα μείνει στην ιστορία των βραβείων. Αλλά το δικό του προσωπικό κόστος ήταν τεράστιο.

Κάποια στιγμή λύγισε

Οι απειλές για τη ζωή του τον ανάγκασαν να ζητήσει την προστασία του κράτους. Για ένα διάστημα μάλιστα, πρώην μέλη των περίφημων ειδικών ομάδων SEALs του αμερικανικού ναυτικού, αντί να κυνηγούν τρομοκράτες, έμεναν στο ίδιο του το σπίτι. Και τα μισά να είναι αλήθεια από όσα γράφει ο υπερβολικός συνήθως κινηματογραφιστής (η «Guardian» δημοσίευσε χθες πρώτη απόσπασμα του βιβλίου), καταλαβαίνει κανείς γιατί κάποια στιγμή λύγισε.

«Ημουν ο πιο μισητός άνθρωπος στην Αμερική. Πάνω από μια φορά ρώτησα τον εαυτό μου αν όλα αυτά άξιζαν πραγματικά τον κόπο. Θα το ξανάκανα; Εάν ήταν να ξαναπάρω το Οσκαρ, θα έπαιρνα πίσω το λόγο μου; Θα ανέβαινα στη σκηνή, θα ευχαριστούσα τον ατζέντη μου και το σχεδιαστή του σμόκιν μου και θα κατέβαινα χωρίς άλλη κουβέντα;» αναρωτιέται ο Μάικλ Μουρ.

Η περιπέτειά του ξεκίνησε ενώ κρατούσε το Οσκαρ στα χέρια.

- Οι συνάδελφοί του τον αποθέωναν για το βραβείο και τη δήλωση, αλλά άρχισαν να ακούγονται τα πρώτα «ου». Λίγοι αντέδρασαν, ανάμεσά τους η Μέριλ Στριπ και ο Μάρτιν Σκορσέζε.

- Ολο το βράδυ ξάγρυπνος παρακολουθούσε στην τηλεόραση και στο Ιντερνετ ένα κύμα μίσους να ξεχύνεται εναντίον του. «Αρχισα να νιώθω άρρωστος», γράφει. «Μπορούσα να δω το μήνυμα: τελείωνα σαν σκηνοθέτης».

- Οταν επέστρεψε σπίτι του στο Μίσιγκαν, η «τοπική επιτροπή καλλωπισμού είχε αδειάσει τρία φορτηγά κοπριάς» στο δρόμο, για να μην μπορέσει να παρκάρει. Τα δέντρα είχαν στολιστεί με πινακίδες που έγραφαν «Εξω! Πήγαινε στην Κούβα! Κομμουνιστικό σκουπίδι! Προδότη!» κ.λπ., κ.λπ.

- Ανθρωποι μισότρελοι μπαινόβγαιναν στην ιδιοκτησία του («έμοιαζαν σαν να είχαν μόλις βγει από την ταινία "Η νύχτα των ζωντανών νεκρών"), τόνοι γραμμάτων με απειλές έφταναν, το τηλέφωνο χτυπούσε συνέχεια. Στο τέλος του χρόνου τον φρουρούσαν 24 ώρες το 24ωρο 9 πρώην SEALs.

- Ο Μουρ αντέδρασε με τον μόνο τρόπο που ήξερε. «Αποφάσισα να κάνω μια ταινία που θα υπαινισσόταν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι εγκληματίας πολέμου», γράφει. Το «Φαρενάιτ 9/11» τον Ιανουάριο του 2005 μέχρι τον Μάιο του 2007 δεν εμφανίστηκε ούτε σε μία τηλεοπτική εκπομπή και σταμάτησε να δίνει διαλέξεις σε πανεπιστήμια. «Εσβησα τον εαυτό μου από το χάρτη», γράφει.

Γύρισα στη δουλειά

- Τον έβγαλε από το αδιέξοδο μια φράση του ίδιου του Μπους. «Τον είχα ξανακούσει να τη λέει», γράφει ο Μουρ «αλλά αυτή τη φορά ένιωσα ότι την απευθύνει άμεσα σε μένα. Ελεγε: "Αν παραδοθούμε στους τρομοκράτες, οι τρομοκράτες θα νικήσουν". Και είχε δίκιο. Οι δικοί του τρομοκράτες με νικούσαν! Τι παρίστανα μένοντας κλεισμένος στο σπίτι; Ανοιξα τα παντζούρια, ξεφορτώθηκα την αυτολύπησή μου και γύρισα στη δουλειά. Γύρισα τρεις ταινίες σε τρία χρόνια, ρίχτηκα με τα μούτρα στο να βγει ο Ομπάμα πρόεδρος και να ξεκουμπιστούν από τα γραφεία τους δυο Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές από το Μίσιγκαν. Εστησα έναν πολύ δημοφιλή ιστότοπο και εκλέχτηκα στο Δ.Σ. της Ακαδημίας των Οσκαρ, εκεί όπου με είχαν γιουχαΐσει. Αποφάσισα να μην παραδοθώ».

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=308202

ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ