Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΒΑΤΡΑΧΟΥ
Να την διαβάσετε, να την σκεφτείτε & να την διαδώσετε.
Είναι ωμή μα πραγματική …Από την αλληγορία της σπηλιάς του Πλάτωνα, έως το Matrix, διαβαίνοντας μέσα από τους μύθους του La Fontaine, καταλήγουμε πως η χρήση του γλωσσικού συμβολισμού είναι ένας προνομιακός τρόπος που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να σκεφτεί και να διαδώσει τις ιδέες του σε άλλους ανθρώπους.
Ο Olivier Clerc, συγγραφεύς και φιλόσοφος, με αυτή την μικρή ιστοριούλα, μέσω της αλληγορίας, εμφανίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποιήσεως των αλλαγών, που επηρεάζουν δυσμενώς την υγεία μας, τις μεταξύ μας σχέσεις, την κοινωνική εξέλιξη και το περιβάλλον. Είναι μέσα της, συμπυκνωμένες, η ζωή και η γνώση, που ο καθείς μας θα πρέπει να φυτέψει στον προσωπικό του κήπο ώστε ένα αύριο να μπορέσει να δρέψει τους καρπούς τους.
Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν …
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι.
Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.
Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε.
Τόσα χρόνια λοιπόν αν μπορούσαμε να παρατηρήσουμε και να δούμε όλες τις αλλαγές που συνέβαιναν στην κοινωνία μας και αν μπορούσαμε άμεσα να δούμε τις καταστροφικές επιπτώσεις των πράξεων μας θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει πολλά από όσα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα και μας έχουν οδηγήσει στην τραγική κατάσταση που είμαστε. Και δεν είναι μόνο οι αλλαγές σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό και σε ηθικό. Πράγματα από τα οποία παραιτηθήκαμε σιγά σιγά τα τελευταία χρόνια. Πράγματα που βάλαμε στην ζωή μας σιγά σιγά που τα αποδεχτήκαμε και γίνανε μέρος της καθημερινότητας μας. Πράγματα που πριν από 40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους αλλά σήμερα απλά περνάνε απαρατήρητα. Σκεφτείτε πόσες φορές σε κάτι αρνητικό έχετε πει «τώρα τι να κάνουμε αφού έτσι είναι τα πράγματα πλέον». Αν σας ρωτούσαν πριν 5 χρόνια γιατί δίνετε φακελάκι στον γιατρό θα λέγατε γιατί απλά έτσι έχει καθιερωθεί ή γιατί δίνετε γρηγορόσιμο ή γιατί βάζετε μέσο για να πάρετε μια θέση θα απαντάγατε γιατί το κάνουν όλοι. Φυσικά οι συνέπειες μια τέτοια πράξης δεν μπορούσαν να φανούν άμεσα. Είναι σαν το νερό που βράζει σιγά σιγά. Αυτά είναι πολύ μικρά παραδείγματα και σίγουρα ο καθένας μπορεί να σκεφτεί και ακόμα μεγαλύτερα. Αν σκεφτείτε καλά μας λένε πως θα πρέπει να ζήσουμε σε ένα αβέβαιο μέλλον με συνθήκες χειρότερες από το παρόν για πράγματα που γινόντουσαν τα τελευταία 30 με 40 χρόνια. Πλέον είμαστε μέσα στο νερό που σιγά σιγά ζεσταινόταν και τώρα που άρχισε να βράζει δυσκολευόμαστε να αντιδράσουμε. Είμαστε λοιπόν μισοβρασμένοι και κάτι παραπάνω. Το θέμα είναι αν θα καταφέρουμε να βγούμε από την κατσαρόλα ή όχι! Στο χέρι μας είναι ακόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου