Αγνωστα αδικήματα, αλλά... καταδικαστέα

Τα περίεργα του Ποινικού Κώδικα που ισχύει από το 1951, οι μονομαχίες και η πρόκληση πλημμύρας

Κάποια είναι ξεχασμένα και παραπέμπουν σε άλλες εποχές, κάποια άλλα έχουν πεδίο εφαρμογής, ωστόσο δεν ενεργοποιούνται ποτέ. Αλλα είναι τόσο εξειδικευμένα που η απόδειξή τους καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής, με αποτέλεσμα να «αποφεύγεται» η... απαγγελία τους. Ο λόγος για ποινικά αδικήματα που περιέχονται στον Ποινικό Κώδικα ο οποίος αναθεωρήθηκε τελευταία φορά το 1951!
Το εύρος των «ξεχασμένων αδικημάτων» καλύπτει όλο το φάσμα της ζωής ενός... παρανομούντος και εκτείνεται από κακουργήματα έως πταίσματα.
Για παράδειγμα, το άρθρο 165 του Π. Κ. αφορά ένα αδίκημα ευρέως διαδεδομένο στην ελληνική επικράτεια κατά την προεκλογική ή και μετεκλογική περίοδο, αυτό της «δωροδοκίας κατά τις εκλογές». Πρόκειται για το κοινώς λεγόμενο «ρουσφέτι», δεδομένου ότι όπως ρητώς αναφέρεται στο άρθρο η δωροδοκία, που τιμωρείται μέχρι δύο έτη, δεν αφορά απαραίτητα χρηματικό ποσό αλλά οιασδήποτε μορφής υπόσχεση δώρου ή
ωφελήματος με αντάλλαγμα την άσκηση κατά συγκεκριμένο τρόπο ή την παράλειψη άσκησης εκλογικού δικαιώματος.
Στον Ποινικό κώδικα υπάρχουν και αδικήματα που αφορούν παραβάσεις σχετικά με τα θεία. Πέραν της γνωστής σε όλους «κακόβουλης βλασφημίας» (σ. σ. τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο ετών) τιμωρητέα είναι και η «κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος» που αφορά παρότρυνση από ιερέα σε «εχθροπάθεια των πολιτών κατά της πολιτειακής εξουσίας».
Ποινικά τιμωρητέες είναι διάφορες παραβάσεις που αφορούν τη στρατιωτική θητεία όπως αυτή της «Τεχνητής πρόκλησης ανικανότητας», αλλά και παραβάσεις που εμπίπτουν στην κοινωνική συμβίωση όπως αυτές της «πρόκλησης πλημμύρας» (σ. σ. τιμωρείται με κάθειρξη αν προκύψει κίνδυνος ζωής), της «διάδοσης ασθένειας ζώων» και της «δηλητηρίασης υδάτων».
Υπό το κεφάλαιο με τίτλο «εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας» περιλαμβάνεται αυτό της «απατηλής επίτευξης συνουσίας» η οποία σύμφωνα με το άρθρο 341 αφορά «όποιον επιτύχει να έλθει σε συνουσία με γυναίκα προκαλώντας πλάνη εξαιτίας της οποίας η παθούσα θεώρησε ότι η συνουσία πραγματοποιήθηκε σε γάμο» (!).
Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελεί η «επαιτεία και αλητεία». Και μπορεί η «αλητεία» να καταργήθηκε ως αδίκημα το 1994, ωστόσο «η παραμέληση αποτροπής» από τα δύο αυτά αδικήματα τιμωρείται με φυλάκιση έως έξι μηνών.
Ακρως χαρακτηριστικά παραδείγματα διατάξεων ξεχασμένων από άλλες εποχές είναι αυτές που αφορούν την «παρακώλυση προμήθειας ψωμιού» (296 Π. Κ.) που τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, καθώς και το αδίκημα της «μονομαχίας» το οποίο μάλιστα αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο που αποτελείται από έξι άρθρα!
Σύμφωνα με το 316 του Π. Κ. «όποιος προκαλέσει κάποιον σε μονομαχία με όπλα και όποιος αποδεχθεί τέτοια πρόκληση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 6 μηνών». Εν συνεχεία το 317 προβλέπει ότι «μονομαχία με όπλα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, αν όμως κατά τους όρους που συμφωνήθηκαν η μονομαχία επρεπε να εξακολουθήσει ώς τον θάνατο του ενός από τους αντιπάλους επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Σε περίπτωση παραβίασης των συμφωνηθέντων όρων εφόσον σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε κάποιος από τους συμμετέχοντες ο υπαίτιος τιμωρείται για ανθρωποκτονία ή σωματικές βλάβες.
Τιμωρία προβλέπεται και για τους συνεργούς, αλλά όπως αναφέρεται ρητά στο άρθρο 319 «δεν τιμωρείται ο μάρτυρας που συνετέλεσε στη ματαίωση της μονομαχίας, καθώς και οι παρόντες γιατροί».
Τέλος, φυλάκιση τριών μηνών προβλέπεται για τον διευθυντή της εφημερίδας ή περιοδικού «που καταχωρίζεται δημοσίευμα σχετικό με την πρόκληση ή διεξαγωγή μονομαχίας», ενώ αυτό δεν ισχύει «για την απλή αναγγελία θανάτου που προήλθε από μονομαχία (άρθρο 321)»
Αντίστοιχου, ιστορικού και όχι μόνο, ενδιαφέροντος αδικήματα είναι αυτά της «πρόκλησης κινδύνου με λιθοβολισμό», των «παραλείψεων σχετικών με τη φύλαξη πηγαδιών», αλλά και των «παραβάσεων σχετικών με τα μέτρα και σταθμά». Αισθηση πάντως, ειδικά στην παρούσα συγκυρία, προκαλεί το αδίκημα του άρθρου 452 του Π. Κ. που αφορά «άρνηση αποδοχής νομισμάτων που έχουν νόμιμη κυκλοφορία στο κράτος»...